خیلی اتفاقی دیروز با دیدن این عکس دلم گرفت:
یه روز خیلی بی صدا.همون روزی که شبش تا صبح توی تختم وول خوردم و خوابم نبرد.همون شبی که مصمم شدم روی تصمیمم.همون شبی که صبحش چشم بستم روی اون همه عشق به موهام.موهایی که وقت خواب روی اعصابم میرفت.موهایی که همیشه از سر حرص بالا میپیچوندمش و با کش محکم میبستمش تا گردنم رو اذیت نکنه.همون موهایی که وقت شستنشون روانم رو اذیت میکرد.همون موهایی که توی شهربازی یهویی کشش پوکید و وسط اسمون و زمین پخش شد و عطر شامپوی کلیر توی فضا پخش شد.همونی که ازش متنفر بودم اما دیوانه وار دوستش داشتم.همون صبحی که به عمو ایرج گفتم منو ببره ارایشگاه.همون روزی که مصمم نشستم روی صندلی و گفتم بزنش از ته.همون روزی که فحش خوردم از ارایشگر و اون همه ادم اونجا.همون روزی که چند نفری خواهش کردن تا ارایشگر موهام رو ببافه بعد قیچی بزنه و بهشون بده.همون روزی که اوج فشارش شد همین یه عکس و جمله ی توی دل<دلم برات تنگ میشه>.اره دقیقا همون روزی که ارایشگر برق خوشحالی توی چشماش بود از موهایی که گیرش اومده بود برای شینیون عروس فرداش و الهامی که برق اشک تو چشماش بود اما چشماش رو بست و رفت و اوجش شد یه کلمه به خانواده:
-من از موی بلند متنفرم
قهر بابا و چشم غره ی مامان و امیر بهت زده و لیدایی که دیگه نمیدونست با کی سر بلندی موها کل بندازه و الهام.الهامی که نمیدونست چرا زورش به موهاش رسید.
روزی ,توی ,موهایی ,روی ,رو ,یه ,همون روزی ,روزی که ,موهایی که ,شبی که ,همون شبی
درباره این سایت